Rzymskokatolicka Parafia
św. Jacka w Bytomiu

WYCHOWUJMY RAZEM

List Pasterski Konferencji Episkopatu Polski na XIV Tydzień Wychowania

Drodzy Bracia i Siostry,

w dzisiejszym pierwszym czytaniu Bóg wzywa ustami Mojżesza naród izraelski do przestrzegania praw: „strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów…” (Pwt 4, 6). Bóg jako Dobry Pedagog wychowuje swój lud prowadząc go ku coraz większej doskonałości. Jezus w Ewangelii naucza, że samo przestrzeganie prawa nie jest istotą religii. Najważniejsza jest w niej żywa relacja z Bogiem. Jezus mówi: „słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie” (Mk 7, 6).

Wierność zasadom bez głębokiej wewnętrznej inspiracji jest krótkotrwała. Nie wytrzyma próby. W sytuacji pokusy czy w obliczu lęku człowiek porzuci narzucone z zewnątrz reguły, zwłaszcza wtedy, gdy będzie szansa, że nie dosięgnie go ludzka sprawiedliwość. Sytuacja ta ma jeszcze jeden negatywny wymiar. Żądanie, aby człowiek przestrzegał zewnętrznych norm bez wewnętrznej przemiany, będzie prowadzić do frustracji i do odrzucenia nawet najsłuszniejszych zasad, które uzna on jako bezsensowne. Dotyczy to zwłaszcza ludzi młodych. Stąd jednym z najważniejszych celów wychowania jest towarzyszenie wychowankom w kształtowaniu sfery wewnętrznych przekonań i motywacji, z których będą wynikać ich późniejsze wybory życiowe. W przyszłą niedzielę, 8 września br. rozpocznie się XIV Tydzień Wychowania, który będzie przebiegał pod hasłem „Wychowujmy razem”. Jego celem jest wsparcie Kościoła, rodziny i szkoływe wspólnych wysiłkach wokół wychowania dzieci i młodzieży.

1. Prawo rodziców chrześcijańskich do wychowania dzieci w oparciu o wartości ewangeliczne

Rodzice mają prawo do wychowania religijnego i moralnego swych dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Zapewnia im to Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Kościół natomiast na Soborze Watykańskim II przypomniał, że z perspektywy wiary troska rodziców o zapewnienie warunków, aby wychowanie religijne dziecka było harmonijnie skoordynowane z wychowaniem ogólnym, jest nie tylko prawem, ale i zadaniem rodziców. Deklaracja o wychowaniu chrześcijańskim stwierdza: „Rodzicom natomiast Kościół przypomina ważny obowiązek dokładania wszelkich starań, a nawet domagania się (…) aby wykształcenie świeckie zharmonizowane było z formacją chrześcijańską. Dlatego Kościół pochwala władze i państwa, które uwzględniając pluralizm współczesnego społeczeństwa i szanując należną wolność wspierają rodziny, aby wychowanie dzieci we wszystkich szkołach mogło odbywać się w zgodzie z moralnymi i religijnymi zasadami rodziców” (Deklaracja o wychowaniu chrześcijańskim, n. 7).

Na szczęście przeszły już do historii te czasy, w których prawa rodzicom były zabierane i państwo próbowało przez szkołę narzucać polskim rodzinom obcy pogląd na świat, zmierzając do wychowania „nowego człowieka”. Wymownym znakiem definitywnego ich końca był powrót lekcji religii do polskich szkół i przedszkoli w dniu 1 września 1990 roku po 29 latach ich nieobecności. Fakt ten wywołał szczególną radość w sercu św. Jana Pawła II, który w tamtych czasach stwierdził: „Dzięki przemianom, jakie dokonują się ostatnio w naszej Ojczyźnie, katecheza wróciła do sal szkolnych i znalazła swoje miejsce i odbicie w systemie wychowawczym. Osobiście bardzo z tego się cieszę. Równocześnie jednak pragnę tu powtórzyć (...): jest wam to dane i równocześnie zadane (Jan Paweł II, Włocławek, 6 czerwca 1991 r.).

2. Potrzeby religijne wśród podstawowych potrzeb człowieka

Towarzysząc wychowankom, a także formując samego siebie, trzeba uwzględnić wszystkie sfery wychowawcze. Pominięcie jakiejkolwiek z nich prowadzi do zaburzenia harmonijnego rozwoju człowieka. Należy pamiętać, że oprócz sfery psychicznej, intelektualnej i fizycznej proces wychowania powinien objąć także sferę duchową. Potrzeba relacji z Bogiem należy przecież do naturalnych potrzeb człowieka. Pięknie tę prawdę wyraził św. Augustyn w Wyznaniach: „Stworzyłeś nas bowiem jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie” (Wyznania I, 1).

Obecnie zwraca się uwagę na niepokojący wzrost depresji i zaburzeń lękowych u nastolatków. Wtakich sytuacjach konieczna jest oczywiście zawsze kompetentna pomoc psychologiczna i psychiatryczna. Nie można jednak zapominać, że ważnym czynnikiem sprzyjającym zdrowiu psychicznemu jest dojrzale przeżywana religijność. Wielu z Was, Drodzy Bracia i Siostry, wie z własnego doświadczenia, jakim oparciem w życiu jest wiara i zaufanie Bożej Opatrzności. Warto też sięgnąć w przeszłość i odnieść się do życia naszych przodków. Pokolenia, które były przed nami, przeżywały czas zaborów, wojen, klęsk żywiołowych. Wielu naszych przodków musiało odnajdywać motywy nadziei po stracie swych bliskich i nawet niejeden raz na nowo odzyskiwać dobytek utracony z powodu zawieruch dziejowych. Oparciem dla nich była wtedy wiara w Boga i ufność w Bożą obecność nadającą sens życiu.

3. Konieczność współpracy w procesie wychowania

Współpraca w procesie wychowania jest wielkim dobrem, którego wartość widać w kontekście dzisiejszych trudnych wyzwań wychowawczych. Wspólne realizowanie procesu wychowania wymaga uznania prawa do różnorodności i prawa do zachowania tożsamości, zgodnie z własnymi przekonaniami i wyznaniem religijnym. Potrzebny jest respekt, szacunek dla tych wartości, w których rodzice chcą wychowywać swe dzieci. Nie można tego w żaden sposób zniszczyć. Rodzice chrześcijańscy mają prawo do wychowywania dzieci zgodnie z wyznawaną przez siebie wiarą.

Drodzy Rodzice, zadbajcie o to, aby Wasze dzieci uczestniczyły w szkolnych lekcjach religii. W dniu chrztu świętego podjęliście decyzję, aby weszły one na drogę wiary.To wtedy kapłan przypomniał Wam, że prosząc dla Waszego dziecka o chrzest, „przyjmujecie na siebie obowiązek wychowania go w wierze…”. I zapytał: „Czy jesteście świadomi tego obowiązku?”. Odpowiedzieliście wtedy: „Tak, jesteśmy świadomi”. Być może część z Was ma poczucie, że nie do końca wypełnia swoje obowiązki związane z chrześcijańskim wychowaniem dzieci. Szkolne lekcje religii, choć nigdy nie zastąpią roli, jaką Wy macie do odegrania w życiu dziecka, są jednak dla Was wielkim wsparciem i ułatwieniem w wychowaniu do wiary. Katecheta – ksiądz, siostra zakonna czy osoba świecka – zasieje w sercu Waszego dziecka ziarno, które być może nie od razu wyda plon. Może się zdarzyć, że dojrzały już człowiek, po różnych doświadczeniach życiowych przypomni sobie słowa usłyszane na lekcjach religii w szkole i powie: „Mam jeszcze szansę”. Tak jak w przypowieści o synu marnotrawnym, nawet jeśli zdarzy się komuś pobłądzić, będzie miał gdzie wrócić. Poza tym lekcje religii są naturalnym elementem edukacji w naszej kulturze i cywilizacji, której fundament stanowi chrześcijaństwo.

Katastrofalną z punktu widzenia skuteczności wychowania byłaby sprzeczność pomiędzy wartościami przekazywanymi przez szkołę a tymi, jakie przekazują rodzice. A tak by się stało, gdyby dziecko wychowywane w rodzinie chrześcijańskiej, było w środowisku szkolnym przekonywane do czegoś zupełnie przeciwnego wierze w Boga – bo w szkole byłby realizowany program wychowawczy oparty na wartościach sprzeciwiających się przesłaniu Ewangelii. Rodzice, z których podatków też utrzymywana jest szkoła, mają prawo domagać się, aby szkoła poprzez obecne w niej lekcje religii wychowywała dziecko w harmonii z systemem wartości, przekazywanym w rodzinie i Kościele.

Zapraszamy wszystkich Rodziców, Nauczycieli i Wychowawców, Katechetów i Duszpasterzy do współpracy w wychowaniu dzieci i młodzieży. Mamy nadzieję, że Tydzień Wychowania przeżywany w tym roku pod hasłem „Wychowujmy razem” będzie stanowił inspirację do połączenia wysiłków w tym dziele.

Dziękując Rodzicom, Wychowawcom i Nauczycielom za ich trud i poświęceniewszystkim z serca błogosławimy.

Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi

obecni na 398. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,

Warszawa,10 czerwca 2024 r.

List przeznaczony do wykorzystania duszpasterskiego w niedzielę, 1 września 2024 r.

Poniżej link do standardów ochrony dzieci w parafii św. Jacka w Bytomiu.

SKMBT_C28024080810410

Różańcowe Dzieło Wspierania Powołań Diecezji Gliwickiej

Drodzy Diecezjanie!

Kongres Eucharystyczny Diecezji Gliwickiej osiąga w tych dniach swój półmetek. Kolejne wydarzenia tego czasu zbliżają nas krok po kroku do „wielkiej tajemnicy wiary”. Jesteśmy wdzięczni Dobremu Bogu za dar Eucharystii, w którym On sam daje się nam nieustannie i zapewnia o ciągłej obecności pośród nas: „Ja jestem z wami!”.

Odkrywanie tych prawd uświadamia nam również coraz mocniej potrzebę intensywnej i wytrwałej modlitwy o nowe powołania do życia kapłańskiego. Z jednej strony mamy świadomość, że troska o rodzące się powołania pozostanie jednym z najbardziej podstawowych zadań Kościoła, z drugiej zaś strony mamy na uwadze fakt, że tym, który powołuje, jest sam Bóg.

Ponadto w zbliżających się dniach wielu młodych ludzi przystąpi do egzaminów maturalnych, po których staną wobec konieczności dokonania wyboru dalszej drogi życia. Aby uwierzyć, że wybór kapłaństwa lub życia zakonnego stanowi całkiem realną alternatywę wobec wszelkich innych możliwości, potrzeba dzisiaj wielkiej wiary i odwagi. Dlatego modlitewne wsparcie okazywane na tym etapie młodym jest czymś bardzo potrzebnym.

Sakramenty Eucharystii i kapłaństwa, ustanowione w Wieczerniku, wzajemnie się warunkują; kapłaństwo zostało ustanowione przede wszystkim do składania eucharystycznej ofiary, a Eucharystia bez sakramentalnego kapłaństwa nie istniej. Aby wyjść naprzeciw coraz bardziej widocznym brakom w szeregach kapłańskich naszej diecezji, powołuję do życia Różańcowe Dzieło Wspierania Powołań Diecezji Gliwickiej.

Powołanie do życia wspomnianego dzieła wyrasta z przekonania o potrzebie ciągłego towarzyszenia tym, których Pan Jezus powołuje do swojej służby. Najbardziej potrzebnym, a jednocześnie najprostszym sposobem towarzyszenia powołanym, jest nasza modlitwa, do której zachęcam gorąco wszystkich diecezjan.

Przystąpienie do Różańcowego Dzieła Wspierania Powołań Diecezji Gliwickiej wiąże się z następującymi praktykami:

– odmówienie raz w tygodniu jednej części różańca w intencji o nowe powołania kapłańskie dla diecezji gliwickiej;

– odmówienia raz w tygodniu modlitwy (tekst modlitwy: patrz niżej) o nowe powołania kapłańskie dla diecezji gliwickiej;

– uczestnictwo raz w miesiącu w Eucharystii i ofiarowanie Komunii Świętej w intencji o nowe powołania kapłańskie dla diecezji gliwickiej.

Za wszystkich członków Różańcowego Dzieła Wspierania Powołań Diecezji Gliwickiej, w każdy pierwszy czwartek miesiąca będzie odprawiana Eucharystia.

Modlitwa o nowe powołania kapłańskie i zakonne dla diecezji gliwickiej:

Panie Jezu, Ty powołujesz kogo chcesz,

prosimy Cię, wezwij wielu do pójścia za Tobą

drogą powołania kapłańskiego i zakonnego.

A jeśli wezwiesz kogoś z naszej wspólnoty parafialnej,

aby całkowicie poświęcił się Tobie,

nich Twoja miłość ogrzewa to powołanie

od samego początku, rozwija i podtrzymuje do końca.

Wspieraj naszych Biskupów, kapłanów, osoby konsekrowane,

aby wiernie służyli tylko Tobie.

Który z Ojcem i Duchem Świętym

żyjesz i królujesz na wieli wieków.

Amen

Zachęcam również do odmawiania tej modlitwy w dniach Kongresu Eucharystycznego podczas każdej Mszy Świętej, przed końcowym błogosławieństwem jak również indywidualnie.

+ Sławomir Oder Biskup Gliwicki

Różaniec rodziców za dzieci.

         Różaniec Rodziców to modlitwa wspólnotowa bazująca na Różach Różańcowych. Uczestnik Różańca Rodziców podejmuje modlitwę w intencji swoich dzieci oraz w intencji dzieci pozostałych członków danej róży, a inni rodzice z tej róży modlą się za jego dzieci. Każdy odmawia codziennie jedną dziesiątkę Różańca z przypisaną mu na dany miesiąc tajemnicą. W ten sposób za dzieci tego rodzica odmówiony jest codziennie cały różaniec. Modlimy się w dowolnie wybranym miejscu i czasie. W pierwszym dniu kolejnego miesiąca przechodzimy do kolejnej tajemnicy. Po tajemnicach radosnych następują tajemnice Światła, bolesne i chwalebne, a po chwalebnych znowu radosne. Osoba odmawiająca tajemnicę Pierwszą Radosną odmawia tez początkowe modlitwy różańca świętego czyli Wierzę w Boga, Ojcze nas, trzy razy Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu.

Dołączyć do modlitwy w Różańcu Rodziców może praktycznie każdy:

1. mogą modlić się rodzice naturalni,
2. rodzice którzy zaadoptowali dzieci,
3. rodzice chrzestni, którzy własnych dzieci nie mają,
4. rodzice pozostający w separacji i rozwiedzeni,
5. rodzice, którzy pozostają w związkach niesakramentalnych - liczne świadectwa potwierdzają, że taka modlitwa pomaga w jakiś sposób takie trudne sytuacje uporządkować,
6. wszyscy, którzy przyjmują odpowiedzialność za dzieci czyli wychowawcy, nauczyciele, katecheci, opiekunowie dzieci np. kadra harcerska itp. - tu również jest wiele świadectw działania tej modlitwy zmieniającej i losy dzieci i relacje w konkretnych środowiskach,
7. wreszcie osoby, które nie mają dzieci - ale mają pragnienie w sercu do podjęcia takiej modlitwy w intencji dzieci innych rodziców.

Wszyscy, w których sercu jest pragnienie takiej modlitwy mogą w niej wziąć udział.

W Różańcu Rodziców wszyscy modlimy się w intencjach:

1. Prosimy Boga, aby mocą ofiary Jezusa Chrystusa ochronił nasze dzieci przed negatywnymi skutkami grzechów i zaniedbań rodzicielskich.
2. Prosimy o błogosławieństwo dla naszych dzieci, aby każdego dnia doświadczały Bożej Miłości i aby w ich życiu wypełniała się wola Boża.
3. Prosimy o środowisko wspierające rozwój naszych dzieci oraz uzdrowienie zranień spowodowanych przez ich otoczenie.
4. Prosimy o rozszerzanie się dzieła Różańca Rodziców, aby każde dziecko otrzymywało od swoich rodziców błogosławieństwo, miłość oraz nieustanną modlitwę.
5. Prosimy za Ojca Świętego, w Jego intencjach i za cały Kościół.

W przypadku, gdy dziecko zmarło lub do modlitwy przystępują rodzice dziecka zmarłego, intencje w odniesieniu do tych dzieci się zmieniają, to oznacza, że modlimy się za te dzieci tak, jak za osoby zmarłe - o życie wieczne dla nich, o pocieszenie dla rodziców i dla bliskich. 

         Wszystkich chętnych do tej szczególnej modlitwy prosimy o zgłaszanie się w kancelarii parafialnej albo drogą e-mailową: kancelaria@swjacek.bytom.pl.